WĘGIERKI I PRZYPALONY GARNEK

Węgierki kocham, za kolor i smak. Suszone uwielbiam przed Świętami Bożego Narodzenia chrupać zamiast tradycyjnych słodyczy. Do piernika zawsze dodaję konfiturę i dodatkowo przekładam, wspaniale wtedy piernik smakuje:).
Wczoraj wybrałam się z tatą na zbiory, które nie zapowiadały się zbyt owocnie, ale znaleźliśmy drzewo w zasięgu ręki. Rwaliśmy z niego owoce do oporu:). W domu oczywiście 1/3 poszła do kosza, bo dodatkowe źródło białka w postaci robaczków nie jest mi potrzebne.

W drodze powrotnej przypomniało mi się, jak razem z tatą jeździłam do śliwkowych sadów. Miałam wtedy zaledwie kilka lat. Wyjazd zazwyczaj odbywał się o 5 nad ranem, a dla mnie to był środek nocy. Pamiętam smak śliwkowych kompotów i kruchych ciast pieczonych przez mamę... i pająka ogromnego białego, spadającego z drzewa też pamiętam:)

Umyte i wydrylowane owoce zasypałam cukrem i zaczęłam smażyć w garnku. Wczorajszą partię udało mi się zrobić bez kłopotu, natomiast przy dzisiejszej trzy razy przypalił mi się garnek. Jak to tata, zawsze z chęcią mi pomaga i naczynia pomoże umyć, ale po umyciu garnków zabronił mi już smażyć śliwki:). Po godzinie szorowania garnka piaskiem i papierem ściernym (nic innego nie pomagalo), w końcu zobaczyłam jego dno:). A Wy macie sprawdzone sosoby na wyczyszczenie przypalonego garnka?

Zerwaliśmy też mirabelki, z których również zrobiłam konfitury. Na szczęście po tych garnek się nie przypalił:)

Zajęłam się dziś dodatkowo jeszcze "ubieraniem" słoiczków, zlałam naleweczkę malinową i wszystko schowane do "spiżarni" czeka na swój debiut w jesienne i zimowe dni.

Pozdrawiam Was cieplutko i dziękuję za komentarze, które u mnie pozostawiacie:)

ila:)