CZARNO TO WIDZĘ...

I kolejny rok szkolny się zaczął a z nim już tradycyjnie przemeblowanie w Filipa pokoju, całe wakacje męczył mnie, że chce inne ciemniejsze kolory i... CZARNY, ale jakoś nie mogłam się przemóc,zwłaszcza do koloru czarnego myślałam, że zrobi się ponuro i ciemno, na szczęście się myliłam:). 

A oto efekt:)

Zmieniłam tylko ramki z białych na czarne, za kilka złotych w lumpie udało mi się kupić koc w odpowiednich kolorach, przemalowałam w sumie na czarno tylko literę B a na szaro kilka innych rzeczy. Przestawiłam bardziej pod okno biurko i dostawiłam do niego metalowy pomocnik kuchenny. Znajdują się w nim teraz najpotrzebniejsze rzeczy do szkoły.

Zabawne jak za sprawą zaledwie kilku niewielkich rzeczy można odmienić charakter pokoju.

Pokój stał się teraz bardziej męski, w końcu mam już w domu nastolatka:))

Sen z powiek spędzają mi jeszcze białe komody, może je też machnę pędzlem, muszę się zastanowić...  ciemny szary ciekawie by pewnie wyglądał, co sądzicie:))?

Na półkach znajdują się  teraz wszystkie najpotrzebniejsze i ulubione rzeczy, wszystko jest pod ręką.

No i moja zmora- podłoga, wytarta strasznie, i też pod pędzel pójdzie ale do tej pracy to muszę się uzbroić w morze cierpliwości

Przestrzeń pod skosami wykorzystana maksymalnie, już nic nie wcisnę, nad czym bardzo ubolewam.

Na ścianie przy schodach z kolei powstała mała galeryjka z rodzinnymi fotografiami, a w pokoju...

cudowne słoneczniki z własnego ogrodu, napawam się ich widokiem całe dnie:)

Dziewczynki kochane ten bukiet słoneczników jest dla Was:), przekonałyście mnie, że to co robię jak robię i jak piszę jest dla Was ważne, za co bardzo dziękuję:))
Ostatnie dwa miesiące były dla mnie bardzo trudne, a maili, w których dociekałyście co i jak rozwiązaliśmy, nie było łatwo mi czytać a już bardziej tego rozgrzebywać, dlatego postanowiłam na chwilę się od tego wszystkiego odciąć. Do tego jeszcze doszło wiele innych rzeczy, w tym twórcza niemoc i  tak powoli zaczęłam "odchodzić" z bloga. Nie wiem kiedy znowu coś napiszę, bloga nawet jeśli przestanę pisać, to nie usunę go bo to duży kawał mojego życia, a nie chce go tak po prostu kasować tylko, że nie będzie mnie już tak często jak dotychczas.
Dziękuje Wam za tyle cudownych komentarzy, pozostawionych pod poprzednim postem, czytałam je wiele razy i za każdym razem łezka w oku mi się kręciła, bo okazało się, że jeszcze na tym świecie są dobrzy ludzie, którzy myślą podobnie jak ja. Za to OGROMNE DZIĘKI!!!!!

Cudownego tygodnia  Wam życzę
ila:)